Gözəl bir payız səhəri idi. Ancaq olduqca da darıxdırıcı bir gün idi.. Payız yağışı yağırdı. Tənhalıqdan bezmişdim, gəzməyi düşündüm və bacımın dərsdən çıxmaq vaxtı olduğu üçün onu götürməyə getdim. Birdən gözlərim ay üzlü, incə belli, gülən üzlü bir qıza sataşdı. Gözlərim sanki işıq saçdı, onun gözəl gözləri məni elə bilki yenidən həyata bağladı. Evə gəldim, ancaq o gözəlin gözləri bir an olsun belə gözümün qarşısından getmirdi. Başladım hər gün bacımı götürmək bəhanəsi ilə məktəbə getməyə.. Lakin sonunda başa düşdüm ki, belə etməklə də heç nə əldə etməyəcəm və qərara gəldim ki, mən də o məktəbdə oxuyum. Sonunda gəldim məktəbə. Hər gün onu uzaqdan görmək belə mənə bəs edirdi. Həyatımdan çox qızlar keçmişdi, ancaq hamısı gəldi gedər sevgi idi, bu qızı sevincə isə, sevginin nə olduğunu başa düşdüm. Həyatda heç vaxt, heç kim və heç nəyə görə yenilməmişdim, ancaq bu məni sonunda həyat qarşısında yendirdi.. Günlərcə düşündüm, görəsən baxışlarım ona sevdiyimi başa salırmı
... Читать дальше »
Gənc bir qız ağır bir xəstəliyin pəncəsində son günlərini yaşayırdı. Yaralı qəlbi artıq bu dünyada dözə bilmirdi. Qızın çox varlı olan ailəsi bütün qəzetlərə qızın qəlbin sağaldacaq adamı tapmaq üçün elan vermişdi. Qızı üçün canını qurban verəcək birini axtarırdılar. Çünki qızın ürəyini dəyişdirmək lazım idi. Gənc qızın xəstəxana otağında həyatı günü-gündən solurdu. Yenə xəstəxana otağında yalnız idi. Gözü yaşlı, boynu bükük ölümü gözləyirdi. Gözlərini bağlayıb bu kiçik otaqda yalnız göz yaşı tökməkdən yorulmuşdu. Yenə də əngəl ola bilmədi bulaq kimi çağlayan gözlərinə. Sevgilisi düşdü yadına, kasıb amma onu ölüncə sevən sevgilisi. Hər gün eyni şeyləri fikirləşib, keçmiş xatirələri bir film kimi gözlərinin önünə gətirirdi. "Pulum yoxdur amma sənə verə biləcəyim sevgi dolu bir qəlbim var" demişdi sevdiyi oğlan. Gənc qızda başqa bir şey istəmirdi. Sevgiyə möhtac olan bir
... Читать дальше »
Virtual sevgiyə inanırsınız? sualını tv-də və radio kanallarında eşidəndə bu mənə mümkünsüz bir şey kimi gəlirdi. Necədə mən virtual sevə bilərəm? Çox keçmədi çatda bir qızla tanış oldum. Zaman keçdikcə o qıza günü gündən bağlanmağa başlayırdım. 1 il danışıqlardan sonra artıq bir-birimizə qarşı sevgi hissi oyanmışdı. Söhbətdən sonra telefonla əlaqə saxlamağımız daha da bizi bir-birimizə bağlayırdı. Bir-birimizi ürəkdən sevirdik. Amma gəldi çatdı elə bir gün... Danışdım o qızın anası ilə. Anası ilə danışıqda anası mənə qızının bu sevgidən əziyyət çəkərək tez-tez ağladığını və sonda isə bir valideyn kimi qızına qarşı öz fikirlərinin olduğunu mənə bildirdi. Bundan sonra artıq o qızla əlaqələri tamamilə kəsmək məcburiyyətində qaldım. Bunu qızın özünə də eynilə bildirdim. Həmin günün axşamı o qızı çatda görəndə bu söhbətimizin sonuncu söhbət olacağını bilirdim və beləliklə də sonuncu danışığımızı bir yadigar olaraq çatdan bir word mətninə copy etdim...
